Zo af en toe mondt politiek uit in een smerige vertoning. Hier schrijf ik over zo’n raadsvergadering met vieze nasmaak. Lees en huiver, maar weet wel dat dit gelukkig een uitzondering is.
Vrijwilligers fietsenstalling De Graaff
SP en PvdA Enschede hadden begin 2017 vragen gesteld over de vrijwilligers die bij fietsenstalling De Graaff werken met behoud van uitkering. Het college heeft begin maart uitvoerig geantwoord dat deze situatie niet correct was en naar een oplossing wordt gezocht. De gemeenteraad van Enschede krijgt het te horen zodra de oplossing gevonden is. Tot dusver niets aan de hand, keurige politiek allemaal.
Een doorgedraafde interpellatie
PvdA en SP verzochten om een zogeheten interpellatie in de raad op 12 juni. Ik wilde hen het genoegen van een interpellatie niet ontnemen. Maar ik heb voorspeld dat we snel klaar konden zijn. Inderdaad, de wethouder vertelde dat hij een oplossing had gevonden. Het plan is de vrijwilligers voor minstens een jaar betaald aan de slag te laten gaan bij de fietsenstalling. De betrokkenen hadden de wethouder gezegd dit een goede oplossing te vinden. Nu moest het nog juridisch en op papier rondkomen, en dan zou de raad geïnformeerd worden, zoals afgesproken. Maar zover was het nog niet. Ofwel, PvdA en SP kwamen te vroeg met de interpellatie. Kan gebeuren, daar is niet veel mis mee.
Klaar dan, zou je denken. Maar nee, PvdA en SP bleven doordrammen. En vanaf hier is het smerige politiek. De heren Van der Velde en Van Luttikhuizen gaven de wethouder geen ruimte zijn werk te doen. Ze verweten de wethouder zelfs dat hij aanwezig was bij gesprekken met de vrijwilligers. Maar dat was nu juist wat de raad hem gevraagd heeft te doen!
Ook deden de doordrammers hun beklag over het wegsturen van een raadslid bij één van die gesprekken. Ik dacht “Hoor ik dit goed? Is een raadslid aanwezig geweest bij een gesprek tussen gemeente en vrijwilligers?” Zelf zou ik dat absoluut niet durven, het is totaal niet integer om als raadslid bij een dergelijk gesprek te zijn. Ik heb geleerd afstand te houden wanneer het college bezig is met de uitvoering. Een raadslid spreekt alleen met het college apart, niet met belanghebbenden erbij.
Wat hebben SP en PvdA beloofd?
Opeens begreep ik waarom al die SP-posters laatst in de fietsenstalling hingen. Ik kwam aan met mijn fiets en vroeg “Gôh, zijn jullie nu allemaal van de SP?” Het antwoord was “Nee, maar de SP heeft veel voor ons gedaan.” Heeft de SP de medewerkers dan een vast contract beloofd? Die vraag spookt nu door mijn hoofd. Ook snap ik nu waarom PvdA-er Van der Velde mij niet nog eens belde nadat hij op de ochtend voor de raadsvergadering een telefoongesprek met mij moest afbreken. Hij wist wat hij wilde en had helemaal niet de behoefte om mij mee te nemen in zijn plan of ook maar te overtuigen. Het ging hem blijkbaar alleen maar om de aandacht. Gebruiken PvdA en SP de vrijwilligers in de fietsenstalling nu om te scoren in de media?
De raad gaat niet over de uitvoering
Uiteindelijk kwam in het debat de aap uit de mouw: deze partijen weten doodleuk al wat de oplossing moet zijn: een vast dienstverband voor de drie betrokkenen. Een zeer korte motie zonder enig nieuws werd ingediend. Een motie, die ook begin 2017 had kunnen worden ingediend.
Bizar was dit; je vraagt het college begin 2017 met een oplossing te komen voor de vrijwilligers. En als die er dan bijna is, zeg je dat je zelf al die tijd al een betere oplossing klaar had liggen. Respectloos. En je treedt compleet buiten je rol als raadslid. De raad stelt kaders, het college voert uit en gaat over individuele gevallen. De raad geeft geen arbeidscontracten aan individuele personen. Nooit.
Waarom?
Ik kan alleen maar gissen waarom raadsleden zo raar doen. Misschien willen ze een landelijk politiek punt maken. “Een vast contract voor iedereen,” of zo. Of wil men alleen maar in de krant staan als een stel activisten. Ondertussen kreeg ik de volle laag over me heen, omdat ik gewoon zeg wat ik hiervan denk. Ik hou niet van verstoppertje en ben voor de ontmaskering van cliëntelisme. “Meneer Van Dijk is een getalenteerde jonge politicus en wordt later vast nog burgemeester, maar nu is het niet aan hem om de discussie te beëindigen,” beet Maxim van Luttikhuizen me toe. Het is vast goed bedoeld, maar ik hoop voorlopig nog een eigen leven te hebben en dus geen burgemeester te zijn. Overigens eindigde de discussie op dat punt wel degelijk…
Na het debat begint het grote verdraaien. Tweets dat wij tegen een rechtvaardige beloning zouden zijn of dat we onverschillig zouden zijn vliegen door de digitale ether. Tsja, in de politiek moet je maar tegen een stootje kunnen. Zeker wanneer mensen gefrustreerd zijn omdat ze je niet met argumenten kunnen overtuigen. Of omdat ze anders geen aandacht denken te krijgen. Maar leuk is het niet. Ondertussen krijgt de achterban van deze politici een totaal verdraaid verhaal op de mouw gespeld. Zucht… Ik snap heel goed dat inwoners denken “Waar zijn die raadsleden nu helemaal mee bezig, zijn er geen betere dingen om te doen?”
