In de Burgerzaal van Enschede vond op 26 juni 2017 de bijeenkomst “Samen armoede de baas” plaats. Allerlei armoedeprofessionals, woningcorporaties, bedrijven en ook raadsleden waren aanwezig. Lector “armoede-interventies” Roeland van Geuns bracht ons mooi op vlieghoogte. Hij raadde iedereen aan het boek “Schaarste” (geschreven door Sendhil Mullainathan en Eldar Shafir) te lezen. En dat kan ik volledig beamen! Dit boek zet schijnbaar onverstandig gedrag van mensen met schulden in perspectief. “Schaarste” legt heel toegankelijk uit waarom het voor mensen met schulden heel verstandig kan lijken om het ene gat met een nog veel duurder gat te stoppen.
We kregen de ruimte voor gesprekken aan de tafels waar we gemengd zaten. Dat betekende voor mij dat ik een heel leuk gesprek had met twee mensen van twee woningcorporaties, en een armoedeprofessional. In geen tijd haalden we knelpunten naar boven. En dan is armoede voor mij een keer geen politiek, heerlijk! Gewoon op de inhoud, kijken wat wel en niet werkt, los van ideologie.
Ik begreep dat privacyregels nogal eens de hulpverlening aan mensen met schulden in de weg zitten. Bijvoorbeeld, een woningcorporatie ziet dat de huur niet op tijd betaald wordt, maar de gemeente mag niet vertellen dat het gezin met schulden kampt. Dus kun je niet samen het gezin helpen.
Ik ben helemaal voor privacyregels natuurlijk. Deze regels voorkomen dat commerciële partijen (zoals een woningcorporatie) oneigenlijke dingen gaat doen met persoonlijke gegevens. Maar zouden we in dit geval niet een oplossing kunnen vinden die recht doet aan het privacybelang én een optimale hulpverlening mogelijk maakt?
Daarom heb ik een vergelijking gemaakt met het Veiligheidshuis. Hier bespreken corporaties, gemeenten, politie, etc. allerlei casussen die met veiligheid, zeg maar criminaliteit, te maken hebben. Ik heb begrepen dat binnen zo’n Veiligheidshuis persoonlijke informatie gedeeld kan worden. Zouden we dat ook kunnen doen voor armoede en schulden? Uiteraard moet je dan zeker stellen dat het altijd in het belang van de betrokken inwoner(s) is, en de persoonlijke gegevens niet commercieel misbruikt worden.
Ik heb dit knelpunt én idee voor een “Schuldenhuis” tijdens de borrel na afloop meteen meegegeven aan wethouder Patrick Welman. Hij zei het interessant te vinden, dus ik zal hem na de zomer nog eens vragen of dit gaat helpen in de armoede-aanpak.
Tot slot nog een kijktip: de documentaire “Schuldig” van Human is eind 2016 uitgezonden maar valt via internet na te kijken. Daar ben ik nu mee bezig, en dat geeft me weer meer inzicht in schuldenproblematiek.