De persoonlijke beleving van een gemeentebestuurder van Enschede in tijden van crisis
Vrijdagochtend 24 januari 2020. Ik lees de nieuwsberichten in de app Economist Espresso. Zo ook het bericht dat vanavond met Chinees Nieuwjaar een heleboel stoelen bij families in China leeg zullen blijven. Dit door de uitbraak van het coronavirus (COVID-19) in Wuhan sinds december 2019. Mensen durven nu uit angst voor besmetting of om zelf te besmetten niet meer in contact te komen met andere mensen in China. Ik ben onder de indruk en stel me voor dat we zo’n situatie hier in Nederland zouden hebben, brrrr.
Chinezen gaan reizen na hun Nieuwjaar
Ik laat nog eens tot me doordringen wat er nu allemaal gebeurt in China. Ik grap nog tegen mijn vriend dat in autoritair China de autoriteiten ook het Chinees Nieuwjaar kunnen verlengen. Dan blijft iedereen nog wat langer dan de gebruikelijke vakantieperiode op zijn plek en kun je het aantal besmettingen verminderen.
En dan denk ik, wanneer de Chinese vakantie, verlengd of niet, afgelopen is gaan de mensen weer reizen. Ook naar Europa, ook naar Nederland, en zeker ook naar Enschede. Hebben we wel bedacht hoe we hiermee omgaan? Ik opper in de fractie-app om hierover vragen te stellen aan ons college van burgemeester en wethouders.
Vijf dagen later eerste Europese besmetting
Woensdagochtend 29 januari 2020. Ik lees dat het eerste geval van mens-tot-mensbesmetting met COVID-19 in Europa is vastgesteld. Een Duitse man is besmet geraakt door een collega die vanuit China op bezoek kwam. Nu is het virus op ons continent! Ik stel nogmaals voor om vragen te stellen, en deze keer krijg ik een positieve reactie van fractiegenoten. Ik tik een voorstel voor vragen en stuur ze naar de fractiegenoot die erover gaat.
College antwoordt een maand later laconiek
Een maand later, 28 februari 2020. Het college geeft antwoord op de coronavragen van D66. De antwoorden zijn nogal droog en standaard. Niets in de beantwoording van het college doet vermoeden dat een crisis op ons afkomt in Enschede. Toen wisten we wél dat het over exact twee weken vrijdag de dertiende zou zijn. Maar we realiseerden ons niet dat die vrijdag de dertiende de eerste thuiswerkdag in crisismodus zou zijn in Nederland. En dat in slechts twee weken. De beantwoording van onze vragen duurde wel twee keer zo lang…
De lokale media besteden geen aandacht aan de vragen en de antwoorden. Wel besteden zij gelukkig aandacht aan de GGD. Het college geeft aan bereid te zijn om de raad bij te praten over de de gevaren en preventie van pandemieën in het algemeen. De coronacrisis die vlak hierna uitbrak maakt dat dit nog niet gebeurd is. O, welk een ironie.
Achteraf gezien
Achteraf is alles makkelijk te zien. Nu achteraf realiseer ik me dat je de crisis kon zien aankomen. Maar dan moet je wel je ogen openhouden. En het onmogelijke voor het mogelijke houden. Want wanneer je erin zit, is het lastig om het te zien. Maar het kan. Ik wil niet beweren dat ikzelf alles van tevoren kon uittekenen. Integendeel, ik ben maar een leek die het nieuws volgt. Maar ik vind wel dat ik als politicus rekening moet houden met de bedreigingen die op de maatschappij afkomen. Want dat is wat ik van een beschermende overheid verwacht.
